Excuseer me, Antwerpse vrienden.

En vooral, sorry schatje, het was in het belang van het experiment.

.

Wat me bezig hield.

.

Reeds anderhalf jaar schrijf ik blogs waarin ik probeer de extreemrechtse propaganda te doorprikken, mensen probeer aan te zetten voor zichzelf te denken. Het levert vaak schouderklopjes op in privé berichten of gesprekken face tot face, maar het wordt amper gedeeld.

.

De intimidatie on line uit bepaalde hoek, waar ik zelf ook al mee te maken kreeg, zowel openbaar als in privé berichten zal mensen misschien weerhouden om zaken te delen, die tegen de huidige zelfverklaarde “mainstream” mentaliteit van de Vlaming ingaan. Mensen worden zelfs bedreigd door werkgever te contacteren…

.

Een voorbeeld van intimidatie, waar betrokkene zelfs mijn privénummer had opgevist.

.

.

De vraag die zich stelde?

Posts waarin men medemensen te kakken zet aan de hand van foto’s, zeker in Corona en BLM tijden, zijn schering en inslag, worden gretig gedeeld, en komen ook vaak van diezelfde zijde. Moslims en andere bevolkingsgroepen worden er vaak in gestigmatiseerd, aan de hand van foto’s, die dan nog vaak fake blijken te zijn.

.

“Moet men mensen stigmatiseren om te worden gedeeld?” is dan ook de vraag.

.

.

Een speling van het lot.

.

Een ganse week hadden wij het genoegen een groep Antwerpenaren (ouders en jonge twintigers, allen samen dik 24 man), voor onze strandcabine te hebben, volgens mijn eigen Antwerpse vrouw, meer de tongval uit de kempen.

.

Vorige zondag, terwijl de onheilsberichten uit Antwerpen bleven toestromen, er reeds verbod op knuffelen van toepassing was, door Erika Vlieghe en de experts al uitdrukkelijk werd aangegeven om de bubbels drastisch te verminderen, waren wij getuige van dit schouwspel, waar we ook nog recht hadden op een demo, hoe men al zingend lekker de concentratie van speekseldruppeltjes kan bevorderen door in een cirkel schouder aan schouder te staan..

.

.

Zonder het te weten, boden deze mensen mij, gezien de ontwikkelingen in Antwerpen, de mogelijkheid me even te verplaatsen in het brein van Sam Van Rooy en dit te recupereren om een test te doen.

.

Klaag een bevolkingsgroep aan als oorzaak van een probleem. Specifiek die groep waar je vrouw, schoonfamilie en haar beide kinderen toe behoren, aan de hand van de stommiteiten of crimineel gedrag door individuen uit diezelfde bevolkingsgroep… Exact wat Sam Van Rooy doet. Hij heeft nu éénmaal een Iraanse echtgenote. Ik een Antwerpse dus. (Laat ons even veronderstellen dat Antwerpenaren een ras zijn)

.

De provocatie

.

In mijn begeleidende tekst, sloot ik zelfs af in de stijl van Sam Van Rooy, met een voorstel hoe dat probleem met die Antwerpenaren deels aan te pakken met een “eindoplossing”, op een manier die “niet mogelijk is binnen een democratische rechtsstaat”. Kwestie van dezelfde instrumenten te gebruiken als Sam.

.

Zoals Sam Van Rooy onlangs eigenlijk nog zelf bevestigde over zijn oplossingen. Hans Frank hield ook van metaforen. Hij had het eerder over joden, toen hij gouverneur van Polen was in opdracht van Adolf)

.

.

Mijn begeleidende tekst dus (zonder vooraf te bespreken met mijn vrouw, omdat ik ook haar spontane reactie wou zien, gezien zij als Antwerpse toch ook het volledige gebeuren had gezien en tot de geviseerde groep in mijn post behoort, net zoals Mevrouw Van Rooy tot de geviseerde groep van Sam behoort.

.

De reacties

.

Er werd in tegenstelling tot Sam zijn posts, weinig tot niet opgeroepen tot harde bestraffing of gescholden met ontmenselijking van de geviseerde groep.

.

Twee reacties die ik kreeg in een groep “Oostende zeg je mening”, waar dergelijke posts al eens de revue passeren, waren wel opvallend. Eentje vond het de schuld van de virologen en de mensen die het beu waren, een ander trok in twijfel of het wel Antwerpenaren waren… Tot zo ver dus het toegelaten pluralisme in de Oostendse meningen club, mijn post werd wel verwijderd uit diezelfde groep.

.

.

Wel werd de post uiteindelijk 20 maal gedeeld… Nog nooit meegemaakt in anderhalf jaar, terwijl ik anders vaak politici op de korrel neem of trollen die het écht bont maken.

.

En toen was er mijn vrouw.

.

Mijn post leverde me een geanimeerd gesprek met mijn wederhelft op, over mijn veralgemening en vooral over mijn slot. Hoe zouden haar Antwerpse vrienden en kennissen dit opnemen? Allemaal terechte opmerkingen. Want haar vrienden zijn dan ook fijne mensen die niet beantwoorden aan het stigmatiserend profiel dat ik had geschetst.

.

Ze was kwaad dat ik haar provinciegenoten allemaal over één kam schoor, omwille van die bende, die even goed van Brussel hadden kunnen komen. Wat ik haar ook toegaf uiteraard. Dat was ook de bedoeling van de post en ik had er een deel van mijn eigen principes voor aan de kant moeten schuiven om dit te kunnen doen.

.

Gezien haar meer dan begrijpelijke reactie op mijn post over haar provinciegenoten, (die ik stiekem wel had verwacht), komt bij mij de vraag dan op, hoe dames als Mevrouw Van Rooy, Mevrouw Kanko, Mevrouw Demir, Mevrouw Safai dagelijks kunnen omgaan met dat dagelijks bashen en er nog aan deelnemen ook.

.

Geslaagd experiment?

Het is alvast bedroevend om vast te stellen dat men dergelijke posts wel makkelijk verder deelt, waarin fout gedrag van individuen worden gebruikt om een groep te stigmatiseren. Ook als ze over dé Antwerpenaar gaan.

.

Stukken waarin bij voorbeeld de terechte vraag wordt gesteld, hoe het komt dat de Vlaamse media, tussen 21/5/2020 en 11/7/2020 angstvallig Aurélien Verhassel verborgen hielden voor de Vlamingen, ondanks de onthutsende reportage van de RTBF over de connectie Van Langenhove- De Winter – Van Grieken Verhassel… https://schildervrienden.blog/2020/07/14/aurelien-wie-serieus-blijven-aub/?fbclid=IwAR1_M84Jkq3jzqIoFtOi03vB6rDeePZ0GOSmDfE5901u3_PgDjXOdEvqxcM

.

.

.

..

Of het vonnis van Jimmy C, kaderlid van Voorpost, bodyguard van Tom Van Grieken, veroordeeld voor racisme met een motivatie van het vonnis, dat voor een groot deel kan worden toegepast op de manier waarop bepaalde media hun ronkende titels en de daarop volgende reacties in de comment secties beheren, of eerder niet beheren.

.

Alleen Apache besteedde toen uitgebreid aandacht aan de hele zaak, met de volledige duiding van over wie het gaat en hoe dicht hij bij Tom Van Grieken staat, letterlijk en figuurlijk, als occasionele bodyguard.

.

.

Tot zo ver dus ook het fabel van “Linkse MSM”. Ze durven amper nog feiten te brengen, uit schrik opnieuw te worden aangevallen, door Extreemrechts, dat zich telkens gretig bedient van de slachtofferrol… Zelfs satire moet er aan geloven. cfr De Ideale wereld.

.

Reikt de intimidatie zo ver, dat zelfs Unia, waarvan het geen geheim is een doorn in het oog te zijn van het Belang en NVA, als je vast stelt, dat zelfs Unia niet vermeldt om wie het precies gaat. Deze man is niet zo maar iemand binnen een organisatie, gelinkt aan een partij, die reeds in het verleden werd veroordeeld voor racisme, ook omwille van een nevenorganisatie…

.

.

Het is toch niet omdat 30 tot 35% van onze medemensen zich laat charmeren door een partij die niet aan haar proefstuk toe is, dat we de wet niet meer moeten toepassen. Hoeveel mensen stemden voor de Nationaalsocialisten? Hadden ze het bij het rechte eind?

.

De partij die het meest roept over straffeloosheid, strengere straffen en nultolerantie, lijkt stilaan diegene te zijn die er het meest van profiteert en op onze kosten haar vergif dagelijks nog kan verspreiden… Net als Dries Van Langenhove… Cynisme zonder grenzen.

.

Oproep

.

We kunnen blijven meegaan in deze afrekencultuur van onze medemens door foto’s te posten, in gang gezet door partijen die ons tegen elkaar willen opzetten. Het levert likes op, reposts en schuimbekkerij. Het is allemaal leuk, tot wanneer je zelf in de geviseerde groep behoort, of zelf gewoon op de foto staat. Wie pist al eens niet naast de pot?

.

Laat er ons met zijn allen even over nadenken misschien, als we zo’n post zien… alvorens te delen. Misschien is het beter hem te veroordelen. Om het even over welke bevolkingsgroep het gaat.

.

Het is echt geen heldendaad om een foto te nemen en te posten.

.

Het vergt meer inspanning en moed om mensen aan te spreken. In ons geval was het duidelijk na de ettelijke malen dat we vroegen om de muziek te dimmen, er in dit geval weinig respect voor de medemens te bespeuren viel, noch bij de ouders, noch bij de jongelingen.

.

In mijn tijd, na 2 keer vragen, had mijn moeder mijn radio al in beslag genomen.

.

Zoals een goede vriend van me vaak zegt : “het begint bij de opvoeding”.